Szpital Drewnica, położony na skraju lasu, to niewątpliwie najładniejszy fragment Ząbek. Zacienione aleje, stuletnie zabudowania szpitalne i olbrzymie dęby - pomniki przyrody, wszystko to sprawia, że jest to miejsce stworzone do spacerów.
Szpital powstał w 1903 r. z inicjatywy Warszawskiego Towarzystwa Pomocy Lekarskiej i Opieki nad Psychicznie i Nerwowo Chorymi. Pierwszym budynkiem zaadoptowanym na potrzeby szpitala, było jedno z zabudowań folwarku mjr. Drewnickiego, skonfiskowanego przez władze carskie po powstaniu listopadowym. Budynek ten istnieje do dziś i jest najstarszym obiektem na terenie miasta, mieści się tam oddział dzienny. Naprzeciwko niego usytuowany jest pawilon ufundowany przez Julię Wiemanową powstały w 1909 r. Tuż przy bramie stoi tzw. "Rychlinówka", kamienica mieszkalna wybudowana w 1913 r. dla lekarzy szpitala oraz ich rodzin. W tym budynku mieszkał aż do śmierci wieloletni wiceprezydent Warszawy, a także dyrektor i jeden z założycieli szpitala Karol Rychliński. To właśnie jego pomnik mieści się naprzeciwko pawilonu IV, oddanego do użytku w 1915 r. Po I wojnie światowej szpital nadal rozbudowywano m.in. o zabytkową już dziś wierzę ciśnień. Założono gospodarstwo rolne, które istniało do 1989 r., a po którym zostały do dziś urokliwe łąki oraz zdziczałe drzewa owocowe od strony lasu, zamieszkałe m.in. przez bażanty.