Ząbki to młode miasto położone w pobliżu Warszawy. Od Zamku Królewskiego do centrum Ząbek odległość wynosi 8 kilometrów. Pierwotna nazwa miejscowości brzmiała Wola Ząbkowska, jednak sama osada ma dzieje znacznie dłuższe, sięgające XVI w. Szesnastowieczne źródła podają, że wieś królewska Wola Ząbkowska leżała na piaszczystym i bagnistym gruncie na skraju Puszczy Słupskiej. Mieszkało tu 15 kmieci, którzy w pobliskim folwarku Bródno odrabiali w tygodniu 3 dni pańszczyzny, dawali dziesięcinę i mieli inne określone powinności.

Od roku 1580 Wola Ząbkowska zmieniła nazwę na Ząbki. Właścicielami miejscowości była rodzina Platerów. W 1635 r. Ząbki nawiedziła wielka powódź spowodowana wylewami Wisły.

Korzystniejsze warunki dla osadnictwa zaistniały w XVII i XVIII w. Przyczyniły się do tego poważne przemiany gospodarczo-społeczne w okresie oświecenia i szybki w tym czasie rozwój Warszawy. W 1795 r. w wyniku III rozbioru Polski Ząbki znalazły się w zaborze pruskim.

Dalszy rozwój miejscowości przypada na I połowę XIX w. Lepsza była również łączność komunikacyjna z Warszawą. Według danych z 1827 r. Ząbki liczyły 36 budynków i 206 mieszkańców. W latach osiemdziesiątych XIX w. liczba mieszkańców wzrosła do 600. Ząbki wchodziły wówczas w skład dóbr rodziny hrabiowskiej Ronikerów. W okresie powstania listopadowego w latach 1830-31 na terenie wsi stacjonowało wiele jednostek polskich pod dowództwem generała J. Chłopickiego. Ząbki stanowiły wówczas przedpole bitwy pod Olszynką Grochowską. Miejsce bitwy upamiętnia pomnik.

Pod koniec XIX w., hrabia Roniker buduje w Ząbkach 2 cegielnie i kolejkę wąskotorową w kierunku Bródna, co pozwoliło na zatrudnienie wielu osób i umożliwiło wywóz cegły. W 1862 r. uruchomiona została kolej żelazna z Warszawy do Petersburga, która spowodowała napływ ludności i ożywienie gospodarcze. W tym również roku powstała pierwsza szkoła. W 1903 r. z inicjatywy Warszawskiego Towarzystwa Pomocy Lekarskiej i Opieki nad Umysłowo i Nerwowo Chorymi, we wsi Drewnica utworzono Szpital Psychiatryczny funkcjonujący do dziś.

W 1912 r. rozparcelowano część majątku hrabiego Ronikera wg projektu konkursowego prof. Tadeusza Tołwińskiego i rozpoczęto tworzenie "miasta-ogrodu". Ta idea urbanistyczna została zrealizowana tylko częściowo. Po I wojnie światowej powstało Nadleśnictwo Drewnica.

W okresie międzywojennym ożywiło się budownictwo murowane w oparciu o miejscowe cegielnie. Do dziś zachowało się kilka obiektów o wartości zabytkowej. Zbudowano willę dla generała Sikorskiego, generała K. Sosnkowskiego, wiceprezydenta Warszawy M. Jankowskiego i wielu innych osobistości, również ze świata kultury.

W 1918 r. zakończono budowę pierwszego drewnianego kościoła i utworzono parafię.

W 1920 r. w czasie wojny z bolszewikami na terenie Ząbek zorganizowano tymczasowy szpital dla rannych, uczestników bitwy pod Ossowem. Wielu żołnierzy zmarło z powodu odniesionych ran i zostało pochowanych na cmentarzu w Ząbkach. W przeddzień bitwy ksiądz Ignacy Skorupka odprawił mszę świętą na wzgórzu przed kościołem.

W 1927 r. powstał klub sportowy "Ząbkowia". W związku z częstymi pożarami pustoszącymi Ząbki, w roku 1925 utworzono Ochotniczą Straż Pożarną. Pod koniec lat 30-tych Ząbki liczyły 3000 mieszkańców. W 1934 r. rozpoczęła działalność agencja pocztowa, a w 1935 r. doprowadzono do części Ząbek elektryczność.

Druga wojna światowa przerwała budowę szkoły i budowę kościoła parafialnego. Okupacja hitlerowska trwała od 14 września 1939 r. do 13 września 1944 r. przynosząc duże straty dla Ząbek. Mieszkańcy aktywnie uczestniczyli w walce z okupantem. Po wojnie nastąpił dalszy rozwój Ząbek.

W 1950 r. powstał Ośrodek Zdrowia. W 1956 r. Ząbki zostały podniesione do rangi osiedla. W 1962 r. oddano do użytku Szkołę Podstawową nr 2 z dużą salą gimnastyczną.

W 1967 r. Ząbki otrzymały prawa miejskie. Następował dalszy rozwój miasta, wzrosła liczba ludności, głównie napływowej. Obok kilku nowych bloków mieszkalnych zaczęło się rozwijać budownictwo jednorodzinne. W ostatnich latach została zakończona gazyfikacja i telefonizacja. Na terenie miasta znajdują się 2 szkoły, 3 przedszkola, dwie parafie, rośnie liczba sklepów i różnego rodzaju firm prywatnych.

W miarę rozwoju miasta Ząbki, wyłoniła się potrzeba utworzenia nowej parafii. Inicjatorem budowy drugiego kościoła w Ząbkach, był ks. prałat Tadeusz Karolak. 22 października 1982 r., decyzją jago Eminencji ks. kardynała Józefa Glempa, prymasa Polski, z parafii św. Stefana na Czerniakowie, do parafii św. Trójcy w Ząbkach, został skierowany ks. Wacław Kulesza, który miał prowadzić budowę kościoła dla mieszkańców północno-zachodniej części Ząbek tj. osiedla Batorego. 10 października 1984r. Jego Eminencja ks. Kardynał Józef Glemp dokonał poświęcenia nowej kaplicy. W 1986r, rozpoczęto budowę kościoła pod wezwaniem Miłosierdzia Bożego. 25 grudnia 1993 r. ks. biskup Ordynariusz Diecezji warszawsko-Praskiej Kazimierz Romaniuk odprawił pierwszą Mszę Świętą nowej świątyni, wybudowanej według projektu inżyniera architekta Jerzego Kuźmienki z Warszawy.
Konstruktorem świątyni był inżynier Andrzej Krawczyń. Wystrój kościoła zaprojektował architekt plastyk Maciej Kałuczyński z Krakowa.

W 2000 r. w Ząbkach, przy ul. Powstańców, dla okolicznych mieszkańców utworzono nową parafię. Proboszczem tej parafii został ks. Sylwester Ciesielski, dotychczasowy wikariusz parafii Miłosierdzia Bożego w Ząbkach. W nowej parafii zbudowano kaplicę i dom dla proboszcza.
Uroczyste poświęcenie placu pod budowę świątyni, odbyło się w dniu 24 września 2004 r. Poświęcenia dokonał ks. biskup Kazimierz Romaniuk.